حالا که رفتنی شده ای طبق گفته ات ، باشد ، قبول

لااقل این نکته را بدان ، آهن قراضه ای که چنان گرم گرم در

سینه می تپید ، دلـــــــــم بود ، نامهربان من خداحافظ ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  روزی صدبار با هم خداحافظی کردیم اما افسوس معنای

خداحافظی را زمانی فهمیدم که تو را به دست خدا سپردم

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

می دهم قابش کنند کنایه هایت را به رسم یادگاری

و به همان دیوار می آویزمش

جای همان دست خط تماشایی ... خداحافظ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از تو تنها یک حس مانده با من امشب

که تو را گم بکنم پیش بیهودگی احساسم

آخرین بار سلام ، آخرین بار خداحافظ ....

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از زندگیت بیرون میرم برای همیشه

مثل همیشه عقربه ها نمیذارن حرف بزنم

خیلی دیره ، میدونستم دیر میشه

اینو از همون سلام اول فهمیدم

تا دیــــــــــر نشده خداحافظ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خیلی ها نفرین میکنن ... تلافی میکنن ... اما نه ... نفرین من ...

الهی اونی که دوسش داری تنهات نذاره ... تلافی من ... میرم تا به اون برسی

سر راهت نباشم ... راستی ... قد من دوست داره ...؟ خوشحالی که دلمو شکستی ؟

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 درسته که یه روزی فراموش میکنی و یه روز دیگه فراموش میشی ولی اینو بدون

  فراموش شدگان هرگز فراموش کنندگان را فراموش نمیکنند

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 تـــا عمر دارم این دل شکسته رو تحمل میکنم و با خودم همه جا میبرم

تا شاید یه بند زن پیدا شه بتونه مثل قبل درستش کنه تا شاید دوباره عاشق بشه ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دل من تـنها بـود

دل من هرزه نـبـود ...

دل من عادت داشـت ، که بمانـد یک جا

به کجا ؟!

معـلـوم است ، به در خانه تو !

دل من عادت داشـت

که بمانـد آن جا ، پـشـت یک پرده تـوری

که تو هر روز آن را به کناری بزنی ...

دل من ساکن دیوار و دری

که تو هر روز از آن می گـذری

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه یک باغـچه بـود

که تو هر روز به آن می نگری

راستی ، دل من را دیـدی ...؟!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 خدایا کاش در آسمان قلبم تکه ای ابر بود تا برای همه دلتنگی هایم می باریدم .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 از دردهای کوچک است که آدم می نالد ، وقتی ضربه سهمگین باشد،لال میشوی .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هنوز اون روز فراموشم نمیشه که با دست قشنگت

روی شیشه کشیدی عکس قلبی و نوشتی واسه امروز و فردا و همیــــــشه .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مردن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها

دل از اینهاست که تنهاست نه از فاصله ها

گرچه دیگر همه جا پر ز جدایی شده است

مشکل از طاقت دلهاست نه از فاصله ها ...

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 کفش های کهنه را دور نیاندازیم ، شاید دوباره به کوچه های قدیمی برگشتیم .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

میـــــاد ...

نمیــــاد ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

روزی اگر نبودم تنها آرزوی ساده ام این است،زیر لب بگویی یادش بخیر 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 دلبسته به سکه های قلک بودیم ، دنبال بهانه های کوچک بودیم

رویای بزرگتر شدن خوب نبود ، ای کاش تمام عمر کودک بودیم ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 اگه یه روز یه شاپرک تو خونتون کشید سرک ، یه خرده یاد ما بیفت نگو ولش کن به درک

 

 

نظرات شما عزیزان: